رواية وردة القاسم الفصل 17 بقلم جنات
انت في الصفحة 1 من 3 صفحات
روايه ورده القاسم
الفصل ١٧
صباح يوم جديد ليلى فاقت وكانت راسها بتوجعهاا فتحت عينيها لقت نفسها فى اوضه فى المستشفى وغسان قاعد قدامها على الكنبه ليلى قلبها دق من كتر الخۏف غسان ..انى اهنه ليه انت عملت ايه
غسان مش بيرد عليها
ليلى بدموع ابنى .. انت مبتردش ليه..عملت ايه فى ابنى..اياك تكون عملتها عمرى ماهسامحك ابدااا
الباب خبط ودخلت دكتورة بدام فوقتى خلينا نبدا فى العمليه
ليلى عمليه ايه
الدكتورة مش حضرتك جايه عشان تنزلى الطفل
ليلى پخوف ومسكت بطنها لالالالا مش هنزله غسان اتكلم عشان خاطرى اتكلم جولها لا مش هنزل ابنى
غسان ببرود يلا يادكتورة ابدأى بالعمليه
غسان يلا خدوها
ليلى بصتله پصدمه وشاف فى عينيها نظره عمره ماهينساها
ليلى كانها بقت فى عالم تاني الممرضه جت واخدتها وهى ماشيه معاها وبصتله انا بكرهك ياغسان بكرهك
فى قصر عيله المنشاوى ورده صحت كان قاسم لسه نايم قامت دخلت الحمام غيرت ونزلت دخلت المطبخ كانت فاطمه ونجيه بيحضرو الفطار
ورده صباح الخير
نجيه وفاطمه صباح النور
ورده ممكن اساعدكو
نجيه طبعاا يابتى تعال
بعد شويا حضرو الفطار وحطوه على السفرة والكل نزلوو واتجمعو على السفره وثريه ونوراة نزلوو
الكل صباح النور
سالم كريمه فين
حمدان كريمه تعبانه شوى مش هتجدر تنزل يابوى
سالم ربنا يشفيها ياولدى
ثريه يابوى انى اليوم هخرچ انى ونوراة
سالم على فين ياثريه
ثريه واحده جريبه جوزى المرحوم تعبانه شوى هنروح نزورها
سالم روحى يابتى
ثريه بتتكلم وورده بتبصلها اوى وبتفتكر صوت الست اللى كانت لابسه نقاب وان ده نفس صوتها معقول هى
ورده لما قالتلها بت مصطفى اتاكدت انها هى اللى كانت لابسه نقاب لا ابدا مافيش
قاسم عينه على ورده وعارف هى بتفكر فى ايه وبص لبدر اللى فهم نظرته وبص لورده
بعد شويا خلصو فطار وورده طلعت اوضتها بتفكر كتير ومش عارفه تقول لقاسم ولا تسكت قاسم دخل الاوضه وشايفها سرحانه قرب منها مالك ياورده...ورده
قاسم بقولك مالك
ورده مافيش انا كويسه
قاسم لسه هيخرج ورده قاسم
قاسم لف نعم
ورده فى حاجه عايزة اقولك عليها
قاسم عارفها ياورده
ورده عارف ايه
قاسم عمتى ثريه هى اللى كانت مع الستات اللى اټهجمو عليك
ورده انت عارف
قاسم ايوا عارف ولما شوفتينى وانا جاى من المخزن امبارح انا كنت من عند الستات
ورده انت مسكتهم
قاسم ايوا
ورده عرفت ازاى
قاسم اللى محدش يعرفه ان فى كاميرات فى كل القصر
